باز هم فرصتی پیش آمد تا دستی بر صفحه کیبرد لپ تاپم بزنم و بنویسم. در این گیرودار و مشغله های فراوان فرصت ها نعمتی است و باید حداکثر استفاده را برد. الان هم زمان ذیق است و باید بروم دنبال مامان که رفته بود کلات و زاوین پیش خاله مریم و امروز برمیگردد.
امروز بالاخره «خسی در میقات» جلال را تمام کردم. دقیق خاطرم نیست کی شروع به خواندن کردم. قبل از سفر حج بود یا بعدش؛ اما به نظرم بعدش بود. خلاصه از یک سال و چند ماهی میگذرد از آن موقع. اوایل که از سفر حج برگشته بودم، از باب اینکه سفرنامه ای را ننوشته بودم، دل و دماغ خوبی نداشتم. تصمیمم را گرفته بودم که بعد سفر بنویسم و به همین خاطر بود که سفرنامه جلال را میخواندم تا بتوانم از آن الگو بگیرم. اما سفری 12 روزه که هر روزش کلی اتفاق و جریان داشت، تماما در ذهن نمانده بود که بخواهم بنویسم و اصلا بهتر بگویم وقتش را پیدا نمیکردم.
