دوشنبه - 8 مهر 1392 - صبح

یازدهم اردیبهشت ماه بود. اختتامیه جشنواره هشتم نشریات دانشجویی و سه نماینده از چناران. من و دو تا از دوستام. راستش از همان ابتدایی که اعلام شد چه کسانی باید بروند، سوالاتی برایم به وجود آمده بود. اما از اینکه در این سفر تنها نبودم، خیلی خوشحال بودم.
در مراسم اختتامیه، نشریه حاشیه در بخش خبری صنفی دوم شد. معلوم بود نشریه اطلاع رسانی است، اما معلوم نبود کدام شماره انتخاب شده است.
در بخش آثار خبری هم دوست عزیزمان رتبه دوم را در جشنواره آورد. و من بعد از آن سوالاتم با تعجب هم همراه شده بود. اینکه چطور کسی که تا به حال خبری در نشریه ننوشته، می آید و دوم میشود!!؟ ...
بعد اختتامیه مسئله هدایایی بود که اهدا شده بود. به دوستم گفتم هدیه بخش آثار مال خودت است. من دفعه پیش گذاشتم داخل جیبم و تو هم همین کار را بکن. و هدیه ای که مربوط به نشریه است، مال همه ی کسانی است که در انتشار و رسیدن نشریه به این جایگاه کمک کرده اند.
این جور مواقع در اتفاقی کاملا طبیعی، بزرگترها خودشان را سهیم میدانند و به نوعی میخواهند برای هدیه کسب شده پدری کنند. یکی میگوید باید برای نشریه خرج شود، یا اینکه صرف آموزش بچه های نشریه شود. یا دیگری میگوید بسیج بدهکار است و لازم دارد و بدهیم تا کارشان راه بیفتد!! اما من میگویم نه و قرانی از آن پول را نمیدهم. اول باید برادریشان را ثابت کنند بعدا ارث بخواهند.. و برادری هم در کار نیست!!

این روزها در تدارک مراسمی هستم تا از بچه های نشریه با هدیه ای تقدیر کنم. حمایت دانشگاه هم لازم است و اینکه دقیقا چه افرادی شایسته هدیه هستند. لذا لازم است دقیق مشخص شود کدام شماره نشریه بوده است. از چندین روز پیش با یکی از اعضای دبیرخانه جشنواره در ارتباط بودم تا نتیجه را اعلام کند. و امروز صبح که داشتم به دانشگاه میرفتم تا با خانم وحدانی صحبت کنم، پیامکی آمد و حرف های ناگفته ای به همراه داشت.

نشریه اسفند 90 داوری شده
خبر برگزاری دوره آموزشی کمک های اولیه
گزارش جشنواره نشریات در چند سکانس

این ها نتایجی بود که اعلام شد. جای ابهام داشت. تماس که میگیرم همه چیز روشن میشود. نشریه حاشیه در بین نزدیک به 2000 نشریه رتبه 76 را کسب میکند و آن نشریه شماره 13، اسفند 90 است. میگوید خبری صنفی هم همین بوده، اما بعید میدانم و بنا را میگذارم بر اینکه بین دو شماره تقسیم شود.
اما خبر؛ حدسم درست بود. همان خبری بود که خودم کار کرده بودم و جایزه اش را کس دیگری گرفته بود. به همراه تندیس و لوحش. و بدتر اینکه به نام دیگری بود.
گزارش هم، گزارش دوست داشتنی خودم بود که چهارم شده بود و شاید با کمی خوش شانسی میتوانست سوم شود...